Autor: Tomasz Świstak

Zapewne wiecie bądź jakoś domyśliliście się po tytule, że komputery trzymają wszystkie informacje w postaci cyfr. I to nie takich zwykłych od 0 do 9 dobrze znanych nam na co dzień. Wszystko to, co znajduje się w komputerach, jest opisane zaledwie dwoma cyframi: 0 i 1. Dokładnie tyle wystarczy, aby opisać dosłownie wszystko — liczby, zdjęcia, muzykę, filmy, programy, teksty… Gdybyśmy zajrzeli w pamięć komputera tak, żeby zobaczyć w niej surowy zapis danych, ujrzelibyśmy widok zbliżony do tego z filmu Matrix — deszcz zer i jedynek. Pochylmy się jednak nad tym, dlaczego tak jest? Po co? Skąd to się wzięło, jak to ogarnąć i jakie to ma niesamowite właściwości?

W poprzednim wpisie wprowadziłem temat sztucznej inteligencji, przy okazji wspominając o teście Turinga. Jest to najpopularniejszy, ale zarazem dość specjalistyczny test pozwalający na sprawdzenie, czy sztuczna inteligencja osiągnęła poziom człowieka. Chciałbym tutaj temat kontynuować i przedstawić zarówno najbardziej klasyczne sposoby sprawdzania, czy mamy do czynienia z nie-człowiekiem, jak również może nieco praktyczniejsze, dzisiejsze metody.

Sztuczna inteligencja — zewsząd atakujący nas buzzword. Telefony ze sztuczną inteligencją, aparaty fotograficzne napędzane sztuczną inteligencją, algorytmy sztucznej inteligencji. Do tego wszelkie pokrewne terminy odmieniane na różne sposoby i łączone ze wszelkimi możliwymi rzeczownikami — smart home, smart car, smart zegarki, smart odkurzacze, smart żarówki, uczenie maszynowe, uczące się algorytmy… Dołóżmy nagłówki z gazet — sztuczna inteligencja zastępuje dziennikarzy, czeka nas bunt sztucznej inteligencji, sztuczna inteligencja to bla bla bla. Do tego wszędzie słyszymy o zagrożeniach sztucznej inteligencji — utrata prywatności, inwigilacja, zabranie pracy, przejęcie władzy nad światem, zniszczenie ludzkości, i tak dalej. Czas to wszystko poukładać.

W poprzednim wpisie opisałem tablice i listy dynamiczne. Kontynuując temat list, nie zostało nam już nic innego, jak spojrzeć na ostatni ich rodzaj — listy z dowiązaniami (wiązane). Mniej popularne, bardziej kojarzące się z funkcyjnymi językami programowania, ale zdecydowanie każdy programista powinien je znać. Zobaczmy, czym się charakteryzują oraz kiedy warto je używać.

W poprzednim artykule przedstawiłem ogólnie pojęcie list i przedstawiłem różne ich rodzaje. Nie wchodziłem wówczas mocno w szczegóły na temat każdej z przedstawionych struktur, dlatego tym razem powiemy sobie nieco więcej o tablicach, a także o bazujących na nich listach tablicowych.

Wśród stosowanych w informatyce złożonych typów danych prawdopodobnie nie ma innych tak powszechnie używanych przez programistów jak listy. Są one najprostszym i często też najlepszym sposobem na przechowywanie wielu powiązanych ze sobą danych. Przyjrzyjmy się im bliżej i zobaczmy, czym one dokładnie są — jak powinno się ich używać, jakie błędy najczęściej są popełniane, a również, jakie są ich rodzaje.